Pages

Friday 15 April 2016

​ေသာ့ခတ္​မထား​ေသာစိတ္​ျပတင္​း​ေပါက္​မွတဆင္​့ အ႐ာ႐ာျမင္​ၾကည္​့ျခင္​း......

ေဘာင္ေတြကို ေက်ာ္ႀကည့္
အေမရိကန္ေတြ အာကာသထဲ့သြားေတာ့ကမၻာ့ေျမဆြဲအား မရွိေတာ့တ့ဲ ဟင္းလင္းျပင္မွာသူတိုု့ ေဘာပင္ေတြက မွင္မထြက္ ေတာ့တာေတြ့ရတယ္။ ဒီေတာ့ ပညာရွင္ေတြ နာရီေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာသုေတသနလုပ္၊ ပုိက္ဆံေဒၚလာသန္းေပါင္းမ်ားစြာ
သံုးျပီးခ်ိန္မွာ pump penလုိ့ေခၚတဲ့ ဖိအားေပးျပီးသံုးရတဲ့ ေဘာလ္ပင္ကိုတီထြင္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ အေမရိကန္ရ့ဲျပိဳင္ဖက္ဆိုဗီယက္ ေတြကအေမရိကန္ ဒီျပသာနာျဖစ္ေနတာကို သိတယ္။ သူတို့ကေတာ့ အခ်ိန္နာရီမကုန္ဘဲ ပိုက္ဆံလည္း ဘာမွ မကုန္ဘဲ ဒီျပသာနာကို ေျဖရွင္းလုိက္တယ္။
ဒါကေတာ့ သူတို့ အာကာသယာဥ္မူး ေတြကို ခဲတံေတြေပးျပီး သံုးခိုင္းလိုက္တာပါ။
ဒီျပသာနာကို ျပန္ႀကည့္ရင္ အေမရိကန္ေတြဟာ နည္းပညာရဲ့ ေဘာင္ခတ္မူကိုခံရျပီး ေဘာင္ထဲက စဥ္းစား အေျဖရွာခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ ေဘာလ္ပင္ဟာ ေအာက္ကိုစိုက္ေရးမွ ကမၻာ့ေျမဆြဲအားနဲ့ မွင္ထြက္တယ္ဆိုတဲ့ ယူဆခ်က္ကို ကိုင္ျပီး ေျမဆြဲအားမရွိ ရင္ ေျမဆြဲအားလို မွင္ကို ထြက္ေစဖို့ ဘယ္လိုလုုပ္မလဲဆိုတ့ဲ သိပၸံဆိုင္ရာ ယူဆခ်က္ေဘာင္ထဲက စဥ္းစားခဲ့တာျဖစ္တယ္။
ဆိုဗီယက္ေတြကေတာ့ ေဘာလ္ပင္ ေရးမရင္ ေရးရတာ ဘာရွိလဲလုိ့ လြတ္လပ္စြာ စဥ္းစားခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ဒီတကယ့္ ျဖစ္ရပ္မွန္္ အျဖစ္အပ်က္ေလးက ဘာကိုေျပာေနသလဲဆိုေတာ့ လူေတြက သိျခင္းတတ္ျခင္းဆိုတဲ့ေဘာင္ေတြခတ္ခံထားေနရျပီး
အဲဒီေဘာင္ေတြထဲကေနပဲ စဥ္းစားလုပ္ကိုင္ေနႀကတယ္ဆိုတာပါပဲ။
ေနာက္ျဖစ္ရပ္မွန္ ဇတ္လမ္းေလးတစ္ခု ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ အီတလီႏုိင္ငံ တူရင္ျမိဳ့မွာ ကုလသမဂၢ အရာရွိေတြရဲ့ ဦးစီး တကၠသိုလ္ ရွိတယ္။ သိတ့ဲအတိုင္း ကုလသမဂၢ အရာရွိျဖစ္တယ္ဆို ကတည္းက ႏုိင္ငံတကာ ထိပ္သီးတကၠသိုလ္ေတြက
ပါရဂူဘြဲ့ေတြ၊ မဟာဘြဲ့ေတြရထားတဲ့ တကယ့္ ပညာရွင္ႀကီးေတြေပါ့။
အဲဒီလူေတြကိုေမးခြန္သံုးခုေမးတယ္။ ဘယ္သူမွ မေျဖႏုိင္ဘူး။ ေျဖတ့ဲအေျဖေတြကလည္း လက္မခံႏုိင္တ့ဲ အေျဖေတြ၊ ဒါနဲ့ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက အဲဒီလူေတြကို ေဘးနားက မူႀကိဳေက်ာင္းေလးကို ေခၚသြားျပီးကေလးေတြကို အဲဒီေမးခြန္း ေမးေတာ့ ကေလး အကုန္နီးပါးက ေျဖႏုိင္တာကို ေတြ့ရတယ္။ ဘာလုိ့ေျဖႏုိင္သလဲဆိုေတာ့ ကေလးေတြမွာ ဘာအသိပညာ၊ အတတ္ ပညာ ေဘာင္ေတြမွခတ္ထားျခင္း မခံရေသးလုိ့ လြတ္လပ္စြာ စဥ္းစားႏုိင္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ေတြ့ရတယ္။
အဲဒီေမးခြန္းေတြကေတာ့
(၁) ဆင္နဲ့ သစ္ကုလားအုတ္ကို ေရခဲေသတၱာထဲ ဘယ္လုိ့ ထည့္မလဲ။
(၂) ေတာဘုရင္ ျခေသၤ့ ႀကီးက ေတာေနသတၱ၀ါအားလံုးကို အစည္းေ၀းေခၚတယ္။ ဘယ္သူေတြမလာဘူးလဲ၊ဘာလို့ မလာတာလဲ။
(၃) မိေခ်ာင္းေတြေပါတဲ့ေခ်ာင္းကို ေရထဲျဖတ္ျပီးဘယ္အခ်ိန္ကူးမလဲဆိုတဲ့ေမးခြန္းသံုးခုပါ။
ကဲ…….သင္စဥ္းစားျပီး ေျဖႀကည့္ပါ။ ဒါေပမဲ့ ေျပာႏုိင္တာ တစ္ခုကေတာ့ သင္လည္း သိျမင္တတ္သိထားတဲ့ ပညာေဘာင္ ေတြထဲကပဲ စဥ္းစားျပီး အေျဖမရႏုိင္ဘူး ဆိုတာပါပဲ။
ေနာက္ျဖစ္ရပ္မွန္တစ္ခု ကေတာ့ ေပါင္ဒါကုမၸဏီတစ္ခုမွာ ျဖစ္တာပါ။ အဲဒီကုမၸဏီဟာ မာကတ္တင္း(Marketing) နည္းမ်ိဳးစံု သံုးျပီးအေရာင္းျမင့္တင္ခဲ့ရာမွ အေရာင္းက တစ္ရွိန္ထိုး တက္ျပီး တစ္ေနရာမွာ အေရာင္းတန့္သြားပါတယ္။ ကုမၸဏီပိုင္ရွင္က အစည္းေ၀းေခၚျပီး အေရာင္းကို ေနာက္ထပ္သံုးပံုတစ္ပုံတက္ခ်င္ေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြာလတီလည္း မေလွ်ာ့ဘူး၊ ေစ်းလည္း မတင္ဘူး၊ ေပါင္ဒါတစ္ဘူးစီမွာထည့္တဲ့ ေပါင္ဒါမူန့္ အေလးခ်ိန္လည္း မေလွ်ာ့ဘူးလုိ့ ေျပာပါတယ္။ စီနီယာ မာကတ္တင္းေတြ က အႀကံေတြ တစ္ခုျပီးတစ္ခုေပးေပမယ့္ အသံုးမတည့္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ ေနာက္္ဆံုးမွာ ကုတ္ကုတ္ေလး
ထိုင္ေနတ့ဲ မာကတ္တင္း ၀န္ထမ္းကေလးက ထျပီး အႀကံတစ္ခု ေပးပါတယ္။ က်န္တဲ့သူေတြက သူေပးတဲ့ အၾကံကို ၀ိုင္းရယ္ပင္မယ့္ အဲဒီ့ ကုမၸဏီဟာ ဒီ၀န္ထမ္းအသစ္ေလးေပးတဲ့အႀကံန့ဲပဲ အေရာင္းသံုးပုံတစ္ပုံတက္သြားတယ္။ သူ ဘာအႀကံ ေပးခဲသလဲ? သူေပးတာကေတာ့ ေပါင္ဒါသံုးသူေတြ ပုံမွန္ထက္အခ်ိန္ သံုးပုံးတစ္ပုံေစာျပီး ကုန္ေအာင္ လက္ရွိ ေပါင္ဒါဘူးက အေပါက္ေတြရဲ့အက်ယ္ကို သံုးပံု တစ္ပံုထပ္ခ်ဲ႕ ေပးဖို့ပါ။သင္ေရာ ဒီလုိ ေတြးမိခဲ့ပါလား?
အေမရိကန္ရဲ့ ပထမဆံုး သမၼတ ေဂ်ာ့ခ်္၀ါရွင္တန္ ငယ္စဥ္က သူ့အိမ္က ပန္းသီးပင္ႀကီးကို ပုဆိန္နဲ့ ခုတ္လွဲခ့ဲပါတယ္။ အေဖက ဘာလုိ့ ခုတ္လွဲခ့ဲသလဲဆိုျပီး ဆူေတာ့ ေဂ်ာ့ခ်္၀ါရွင္တန္ က သူ့အျပစ္ကို ၀န္ခံပါတယ္။ သူ့အေဖကလည္း သူ့ကို မရိုက္ပါဘူး။ ဒီေနရာမွာ ဘာလို့ အေဖက မရိုက္တာလဲဆိိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ေက်ာင္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေမးခဲ့ႀကျပီး ဆရာေတြကိုသူတို့
တပည့္ေတြေပးတဲ့ စံျပအေျဖကေတာ့ အျပစ္ကို ၀န္ခံလုိ့ မရိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကေလးတစ္ဦးကေတာ့ ေဂ်ာ့ခ်္၀ါရွင္တန္ ၏လက္ထဲမွာ ပုဆိန္ႀကီးကိုင္ထားလုိ့ သူအေဖက သူရိုက္ရင္ ထခုတ္မွာစိုးလုိ့ မရုိက္တာလုိ့ ေျဖခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေရာ အေျဖမွန္တစ္ခု မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလား။ ဒါေပမဲ့ ပညာေတြ၊ ယဥ္ေက်းမူ ထံုးတမ္း ဓေလ့ေတြနဲ့ေဘာင္ခတ္ထားတဲ့ ဒီကမၻာမွာ ဒီကေလးရဲ့ အေျဖက မွတ္တမ္း တင္မခံခဲ့ရပါဘူး။
ခုနက ေမးခြန္သံုးခုရဲံ အေျဖေတြကို အခု ေျဖေပးပါမယ္။
(၁)အေျဖကေတာ့
ဆင္ရဲ့ သစ္ကုလားအုတ္ကို ေရခဲေသတၱာထဲကို ထည့္မယ္ဆိုရင္ ေရခဲေသတၱာရဲ့တံခါးကိုဖြင့္ျပီးမွ ထည့္လုိရမွာ ျဖစ္လုိ့ ပထမ အေျဖကေတာ့တံခါးဖြင့္ထည့္ရမယ္ဆိုတာပါပဲ ျဖစ္တယ္။
ေရခဲေသတၱာဟာ ဘယ္အရြယ္ပဲရွိတယ္ဆိုတာ သိတဲ့သူေတြ

0 comments:

Post a Comment